Babski comber - o zwyczajach karnawałowych
Całkiem niedawno dowiedziałam się o bardzo ciekawym zapustnym obyczaju, który (niestety ;) został zarzucony już dawno temu.
Babski comber - zabawa kobiet, która odbywała się niegdyś w tłusty czwartek, wywodziła się ze średniowiecza. Najdokładniejszy jej opis dotyczył obchodów w Krakowie, ale są również wzmianki o podobnej zabawie urządzanej przez wiejskie dziewczyny w Poznańskiem.
"W każdy tłusty czwartek przekupki brały we władanie rynek krakowski i hulały tam, wciągając do tańca przypadkowo spotkanych mężczyzn. Combrzyć znaczyło kiedyś szarpać, targać za włosy (...). Oczywiście stateczni mieszczanie krakowscy unikali schwytania, ale żacy i czeladnicy chętnie dawali się wciągnąć do tańca wiedząc, że czeka na nich oprócz zabawy także obfity poczęstunek. Ponoć kiedyś wpadł w ręce przekupek sam biskup krakowski, który przez gapiostwo woźnicy wjechał na rynek, kiedy przekupki comber odprawiały i musiał sporym datkiem wykupić się od wciągnięcia do zabawy. Zwyczaj ten został zarzucony w XVIII w." (J. Kamocki, J. Kubiena, Polski rok obrzędowy, Kraków 2008).
Szkoda, szkoda... Taka nas ominęła zabawa ;)
Babski comber - zabawa kobiet, która odbywała się niegdyś w tłusty czwartek, wywodziła się ze średniowiecza. Najdokładniejszy jej opis dotyczył obchodów w Krakowie, ale są również wzmianki o podobnej zabawie urządzanej przez wiejskie dziewczyny w Poznańskiem.
"W każdy tłusty czwartek przekupki brały we władanie rynek krakowski i hulały tam, wciągając do tańca przypadkowo spotkanych mężczyzn. Combrzyć znaczyło kiedyś szarpać, targać za włosy (...). Oczywiście stateczni mieszczanie krakowscy unikali schwytania, ale żacy i czeladnicy chętnie dawali się wciągnąć do tańca wiedząc, że czeka na nich oprócz zabawy także obfity poczęstunek. Ponoć kiedyś wpadł w ręce przekupek sam biskup krakowski, który przez gapiostwo woźnicy wjechał na rynek, kiedy przekupki comber odprawiały i musiał sporym datkiem wykupić się od wciągnięcia do zabawy. Zwyczaj ten został zarzucony w XVIII w." (J. Kamocki, J. Kubiena, Polski rok obrzędowy, Kraków 2008).
Szkoda, szkoda... Taka nas ominęła zabawa ;)
Komentarze
Prześlij komentarz